Sceny łóżkowe nie muszą być pornograficzne, żeby być namiętne – z tym zgoda. Jednak czasem sceny w filmach są tak realistyczne, że ciężko nam uwierzyć, że nie zostały naprawdę odegrane. Prawdziwa namiętność jednak zdecydowanie bardziej oddaje relację między ludźmi, dlatego nie dziwne, że wielu reżyserów lubi ją w swoich filmach umieszczać. Reżyser Gaspar Noe nawet przyznał, że specjalnie do takich scen wybierał aktorów singli, którzy kiedyś byli w relacji. To zapobiega podobno problemom związkowym, a też intymność między dwojgiem starych kochanków nie jest niczym nie do przeskoczenia. 🙂 Oto zestawienie filmów, w których twórcy przyznali, że seks rzeczywiście miał miejsce. 1. Dzika Orchidea (1989) Film, który szturmował kina w roku 1990, na którym pokolenie najnitisów uczyło się, co to seks. Film miał dwie nominacje do… Złotych Malin – w kategorii Najgorszy Aktor dla Mickey’a Rourke, a w kategorii Najgorszy Debiut dla Jaqueline Bisset. W dobie fascynacji Twoim Weekendem i Mydełkiem Fa oraz kolejnymi seriami Harlequinów, które w ilościach liczonych w tonach gromadzono w domach w całej Polsce, ten film i tak był powiewem wyszukanej estetyki z Zachodu. 2. Romans (1999) Film belgijski Catherine Breillat, z którego cenzura wycięła finalnie 10 minut. Młoda kobieta, której chłopak odmawia seksu, zaczyna szuka spełnienia poza związkiem. Tytuł oryginału to „Romance X”. Film raczej arthouse’owy, ale seks dzięki temu prawdziwy. 3. Nine Songs (2004) Film wywołał wiele kontrowersji z uwagi na prawdziwe sceny seksu kochanków. Nie przeszkodziło to jednak, żeby był wyświetlony na festiwalu w Cannes. Film raczej z gatunku romantycznych poza tymi kilkoma scenami seksu oralnego i ejakulacji. Akcja dzieje się w Londynie, w ciągu dwunastu miesięcy, opowiadana jest z perspektywy Matta. Lisa jest amerykańską studentką, która przyjechała do Londynu na wymianę studencką. Łączy ich oprócz romansu zamiłowanie do koncertów rockowych na żywo – stąd tytułowe dziewięć piosenek. 4. Intymność (2001) Aż dziwne, że prawdziwe sceny łóżkowe wywołują nawet w XXI wieku tyle kontrowersji, ale tak było również z filmem „Intymność” w reżyserii Patrice Chéreau. Film produkcji francusko-angielsko-hiszpańsko-niemieckiej opowiada historię Jaya, który w swoim mieszkaniu spotyka się z kobietą, której nawet imienia nie zna, by uprawiać z nią seks. Po pewnym czasie jednak z ich czysto fizycznej intymności rodzi się coś więcej. Jay zaczyna śledzić swoją kochankę. Dowiaduje się, że ma na imię Claire, ma męża i syna i na pewno nie zdecyduje się ich zostawić dla Jaya. 5. Scrapbook (2000) Film wyreżyserowany w 1998, finalnie w stanach był pokazywany w 2000. Wycięto z niego w sumie 15 minut i 24 sekundy scen seksu, a właściwie gwałtu. Dla wielu krytyków był dziełem pornograficznym, więc wprowadzenie go do standardowej dystrybucji wywołało wiele kontrowersji. Młoda kobieta o imieniu Klara zostaje uprowadzona i uwięziona przez seryjnego mordercę Leonarda, który spisuje swoją „historię życia”, prowadząc dziennik swoich okrucieństw. Oprócz przyklejania na stronach zrobionych ofiarom zdjęć z Polaroida, skrawków odzieży i innych drobnych trofeów, Leonard zmusza swoje ofiary, aby własoręcznie pisały w notatniku o swoich indywidualnych doświadczeniach. Klara jest bita, gwałcona, głodowana i zamknięta jak zwierzę, brudna i naga. W pewnym momencie zdaje sobie sprawę, że jej jedyną nadzieją na przetrwanie jest manipulowanie Leonardem poprzez to, co pisze w jego dzienniku. 6. Baise-moi (2000) Baise-moi to francuski thriller kryminalny z 2000 roku, napisany i wyreżyserowany przez Virginie Despentes i Coralie Trinh Thi, z udziałem Karen Lancaume i Raffaëli Anderson. Opiera się na powieści Despentesa, wydanej po raz pierwszy w 1993 roku. Film zyskał intensywne zainteresowanie mediów ze względu na mieszankę przemocy i ostrych scen seksu. W związku z tym jest czasami uważany za przykład „nowego francuskiego ekstremizmu”. Baise-moi opowiada historię Nadine i Manu, którzy gwałtownie sprzeciwiają się społeczeństwu, w którym czują się marginalizowani. Nadine jest sexworkerką w niepełnym wymiarze godzin, a Manu pracuje to tu to tam – również od czasu do czasu grając w filmach porno – aby przetrwać w swoim małym miasteczku na południu Francji. Pewnego dnia Manu i jego przyjaciółka, narkomanka, zostają zaczepieni w parku przez trzech mężczyzn, którzy zabierają ich do garażu i gwałcą. Podczas gdy jego przyjaciółka walczy z gwałcicielami, Manu wciąż leży z obojętnym spojrzeniem, co niepokoi mężczyznę gwałcącego ją, który na skutek tego rezygnuje z podjętej czynności. Kiedy dziewczyna pyta Manu, jak mół nie reagować, odpowiada, że ​​„nie może powstrzymać nikogo przed penetrowaniem jej cipki”, więc nie pozostawiła tam nic cennego. Dalsze perypetie bohaterów pozostawiam zaciekawionym. Film był też tłumaczony jako „Rape-me”, ale twórcy uważają, że „Fuck me” jest trafniejszym tytułem i nie akceptują pierwszego tłumaczenia. Wwielu krajach nie zezwolono na jego dystrybucję ze względu na sceny przemocy. 7. Love (2015) Murphy to Amerykanin mieszkający w Paryżu, który nawiązuje seksualne i emocjonalne relacje z niestabilną Electrą. Nieświadomi wpływu, jaki będzie to miało na ich związek, zapraszają pięknego sąsiada do łóżka. Dłuższa recenzja filmu tutaj 8. Caligula (1979) Jeżeli masz ochotę na erotykę w czasach historycznych, to Kaligula jest dobrym wyborem. Lepiej wybrać wersję nieocenzurowaną 150 min PAL. Fabuła jest w tym filmie drugorzędna, raczej chodzi o przedstawienie okrucieństwa i ekscesów cesarza. 9. The Brown Bunny (2003) Brązowy królik (ang. The Brown Bunny) – amerykański film kina niezależnego z 2003 roku, którego producentem, reżyserem, autorem scenariusza oraz odtwórcą głównej roli jest Vincent Gallo. Film opowiada historię motocyklisty dręczonego wspomnieniami o jego byłej kochance. Premiera obrazu odbyła się podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes w 2003 roku. Film zwrócił uwagę wielu mediów w związku z niedwuznacznymi i niesymulowanymi scenami seksu w finalnej scenie między Gallo i Chloë scen prawdziwego seksu kontrowersje wzbudzał również wielki billboard ze sceną seksu oralnego, który reklamował film. 10. Antychryst (2009) Antichrist to anglojęzyczny duński eksperymentalny horror z 2009 roku, napisany i wyreżyserowany przez Larsa von Triera z udziałem Willema Dafoe i Charlotte Gainsbourg. Opowiada historię pary, która po śmierci dziecka wycofuje się do domku w lesie, w którym mężczyzna doświadcza dziwnych wizji, a kobieta przejawia coraz bardziej gwałtowne zachowania seksualne i sadomasochizm. Narracja podzielona jest na prolog, cztery rozdziały i epilog. Sceny seksu w filmie są prawdziwe, jednak zagrane przez dublerów. 11. Głębokie Gardło (Deep Throat) Deep Throat to amerykański film pornograficzny z 1972 roku, który jest ikoną złotej ery porno Golden Age of Porn (1969–1984). Jako jeden z niewielu filmów pornograficznych był grany w kinach bez cięć, czy też wręcz kręcenia alternatywnej softpornowej wersji. Film został napisany i wyreżyserowany przez Gerarda Damiano, który został wymieniony w napisach jako „Jerry Gerard”; wyprodukowany przez Louisa Peraino, uznanego za „Lou Perry”; z udziałem Lindy Lovelace, pseudonimu nadanego Lindzie Susan Boreman. Jeden z pierwszych filmów pornograficznych z fabułą, rozwojem postaci i względnie wysokim budżetem, Deep Throat zyskał popularność i wprowadził trend „eleganckiego porno”, mimo że film był zakazany w niektórych jurysdykcjach i był przedmiotem wielu kontrowersji . Sfrustrowana seksualnie kobieta Linda Lovelace (Linda Boreman) prosi swoją przyjaciółkę Helen (Dolly Sharp) o radę, jak osiągnąć orgazm. Po tym, jak nawet sex party nie zapewnia jej żadnej pomocy, Helen zaleca, aby Linda udała się do psychiatry, dr Younga (Harry Reems). Lekarz odkrywa, że łechtaczka Lindy znajduje się w jej gardle, a po tym, jak pomaga jej rozwinąć umiejętności oralnego seksu, zauroczona Linda prosi go, by ją poślubił. Ten jednak nie zgadza się i proponuje jej pracę terapeutki w swoim gabinecie, używając w stosunku do pacjentów meżczyzn techniki zwanej głębokim gardłem, do czasu aż nie znajdzie tego jedynego, którego będzie chciała poślubić. Tymczasem lekarz dokumentuje jej wyczyny równolegle mając gorący romans ze swoją pielęgniarką (Carol Connors). Linda wreszcie spotyka mężczyznę, który może ją uszczęśliwić, i za którego chce wyjść za mąż. Film kończy się wierszem „Koniec. I głębokie gardło dla was wszystkich”. 12. The openning of Misty Beethoven (1976) „The opening of Misty Beethoven” to amerykańska komedia pornograficzna wydany w 1976 roku. Film został wyprodukowany przy stosunkowo wysokim budżecie i nakręcony w wyszukanych lokalizacjach w Paryżu, Nowym Jorku i Rzymie z specjalnie napisaną muzyką. Pod względem realizacji wiele zawdzięcza reżyserowi Radleyowi Metzgerowi ( reżyserowanie tego filmu jako „Henry Paris”). Według autora Toni Bentley, „Otwarcie Mglistego Beethovena” jest uważane za „klejnot koronny” Złotego Wieku Porno (1969–1984). „The opening of Misty Beethoven” jest erotyczną interpretacją sztuki George’a Bernarda Shawa „Pygmalion” (i jej pochodnej My Fair Lady). Film opowiada o seksuologu, który próbuje przekształcić nisko wykwalifikowaną prostytutkę w boginię namiętności. Podczas gdy on próbuje przygotować ją do uwiedzenia homoseksualnego dealera sztuki gejowskiej (granego przez aktorkę gejowską Casey Donovan), w niej rozwija się uczucie do niego. Podczas szkolenia udaje jej się zadowolić trzech mężczyzn jednocześnie, wiąże mężczyznę i uwodzi handlarza sztuką gejowską. W tym filmie Henry Higgins (z Pygmalion) zastępuje dr Seymour Love, seksuolog, grany przez Jamiego Gillisa. Eliza Doolittle (z Pygmalion) staje się Dolores „Misty” Beethoven, w której gra Constance Money, a pułkownik Pickering zmienia się w Geraldine Rich, graną przez Jacqueline Beudant. Podczas filmu Misty osiąga „wzniesienie” lepiej niż Love i Rich mieli nadzieję, a następnie odcina się od nich, jak w sztuce George’a Bernarda Shawa. Jednak w tym filmie Misty powraca, przejmuje doktora Love i prowadzi „szkołę”. Dr Love jest obecny, ale w bardzo podporządkowanej pozycji. W tej interpretacji wyraźnie Misty jest tą, która dowodzi. 13. Alicja w krainie czarów (1976) Czyli erotyczna wersja znanej bajki Lewisa Carrolla. Odrzucona do grania w kinach, z czasem wydana na VHS. Po odrzuceniu zalotów swojego chłopaka Williama (Ron Nelson), bibliotekarka Alice zasypia czytając Alice in Wonderland. Biały Królik pojawia się jej we śnie, a ona podąża za nim do dziwnej krainy czarów. Znajdując się w pokoju, ale jest za duża, by zmieścić się w małych drzwiach, Alice pije miksturę, która powoduje, że kurczy się, a jej suknia pozostaje tego samego rozmiaru, pozostawiając ją nagą. Ścigając Królika wpada do rzeki i zaczyna tonąć, ale zostaje uratowana przez grupę lokalsów. Po zaprzyjaźnieniu się z nimi Alice otrzymuje nową (choć bardzo odkrytą) sukienkę, po czym ponownie wyrusza za Królikiem. Spacerując po lesie, zaczyna eksperymentować ze swoją seksualnością, rozbiera się do naga i masturbuje. Królik spotyka ją i zabiera na spotkanie Szalonego Kapelusznika. No i dalej możecie się domyślać, lub po prostu obejrzeć. Tylko uważajcie, żeby nie puścić tej wersji jakiemuś bombelkowi na rodzinnej imprezie. 😉 14. Imperium zmysłów(1976) Film japońskiego reżysera z 1976 roku to arcydzieło kina erotycznego, prawdopodobnie najlepszy filmowy obraz cielesnej obsesji w historii. Scenariusz powstał na podstawie głośnej w Japonii sprawy Sady Abe z 1936 roku, która po zabójstwie swojego kochanka pozbawiła go penisa. Z powodu cenury panującej w owym czasie w tym kraju (nie można było pokazywać genitaliów) Oshima jedynie nakręcił tam zdjęcia, a postprodukcję dokończono we Francji. W filmie znajdziemy rzecz jasna całą masę scen seksu, z których niemała ilość jest niesymulowana. 15. Le pornographe (2001) W dramacie erotycznym Bonello pojawia się sekwencja seksu między dwójką prawdziwych aktorów pornograficznych – Ovidie i Titofem (zakończona wytryskiem na twarz kobiety). Film opowiada zresztą historię byłego reżysera filmów porno, który z powodu trudności finansowych wychodzi z emerytury i powraca do branży. Co ciekawe, w głównej roli wystąpił tutaj Jean-Pierre Leaud, czyli jeden z najsłynniejszych aktorów francuskich, znany z gry u Jeana-Luca Godarda, Jacuesa Rivette’a czy Francoisa Truffauta. Oprócz tych filmów jest jeszcze wiele innych, w których twórcy nie zdecydowali się na zdradzenie tajemnicy swojego warsztatu, a nam zostaje domyślanie się. Może to i lepiej. 😀 Macie jakiś film, którego sceny erotyczne zostały w Was na dłużej?