Rozwolnienie – czyli inaczej po prostu biegunka – to dosyć częsta przypadłość, zależna od wielu czynników, w tym głównie przyjmowanych pokarmów, ale również na przykład ilości stresu. Częste oddawanie płynnego stolca to zwykle konsekwencja zatrucia pokarmowego, efekt zakażenia bakteryjnego czy wirusowego, albo skutek uboczny przyjmowanych lekarstw. Zdarza się i taka sytuacja, że rozwolnienie pojawiło się nagle i nie bardzo wiemy, co jest tego przyczyną – w każdym jednak przypadku trzeba odpowiednio zadziałać, ażeby zażegnać problem. Jakie znamy na to domowe sposoby? Czego unikać przy biegunce?Biegunki możemy podzielić na dwa główne typy – będące efektem chwilowego zatrucia, albo działania lekarstw czy stresu, a zatem po prostu krótkotrwałe, bądź też biegunki przewlekłe, które są wynikiem na przykład chorowania na zespół jelita wrażliwego. W tym drugim przypadku leczenie powinno być konsultowane z lekarzem, bowiem wszelkie domowe sposoby przydadzą się raczej w przypadku chwilowego rozwolnienia. Długo utrzymująca się biegunka, trwająca więcej niż kilka dni, powinna być przesłanką do szybkiego zgłoszenia się do lekarza na badanie. Może być to bowiem objaw jakiejś poważniejszej choroby – nawet raka! Oczywiście, pięciodniowa biegunka wcale tego nie oznacza, ale z uwagi na samo ryzyko lepiej być czujnym. Przy biegunce istnieje mnóstwo domowych środków, które należy przyjmować, by złagodzić jej objawy. Ale czego należy nie jeść?tłustych potraw, wszelakich mięs, zup czy sosówcukru i ogólnie słodyczy, a nawet takich słodkich rzeczy jak miódsurowych owoców, takich jak na przykład jabłkamleka i jego przetworów, jako że mnóstwo ludzi ma nietolerancję laktozy lub nawet uczulenie na białko mleczne, a nawet o tym nie wieniektórych warzyw – w tym między innymi brokułów czy burakówNiektórych rzeczy w czasie biegunki nie wolno też pić – trzeba unikać wszystkich napojów gazowanych, a nawet napojów gorących, w tym również herbat i kawy. Pod żadnym pozorem nie wolno też spożywać alkoholu, bo tylko może domowe sposoby na rozwolnieniePewne domowe sposoby na biegunkę są znane i stosowane od dawna – a ich skuteczność potwierdzają pokolenia zadowolonych osób. Podstawą jest lekkostrawna dieta oraz przyjmowanie dużej ilości płynów, co pozwala uzupełnić poziom elektrolitów w organizmie, obniżony właśnie przez biegunkę. Jakie płyny są bezpieczne? Gorzka, letnia herbata, niegazowana woda mineralna i lecznicze napary z ziół, które w tym przypadku pozwolą również zastopować negatywne objawy. Warto wykorzystać między innymi:pierwiosnek lekarskirumianekmiętęziele cząbrukoniczynę polnąInne, domowe sposoby na rozwolnienie to także:1. Zjedzenie kilku kostek gorzkiej czekolady – ale rzeczywiście tej gorzkiej, z dużą zawartością kakao, a nie deserowej, która jest Zjedzenie jagód – mogą być świeże lub najlepiej w wersji suszonej. Podobno takie same działanie ma też jarzębina, jednak lepiej wybrać właśnie Zjedzenie siemienia lnianego, wymieszanego na przykład z przy biegunceWarto jeszcze krótko opowiedzieć o tym, co powinno znaleźć się w diecie lekkostrawnej podczas biegunki – wiadomo przecież, że człowiek nie wyzdrowieje jeśli będzie zjadał same jagody i popijał je herbatami z ziół. W tym złym okresie trzeba jednak zupełnie odrzucić pełnoziarniste pieczywo i zjadać raczej sucharki czy krakersy. Później można włączyć również ryż, na przykład przyszykowany z marchewką. Nie zaszkodzi też nikomu kasza jęczmienna, ani kleik ryżowy. Jeśli chcemy zjadać warzywa lub owoce, lepiej przyjmować je w formie ugotowanej lub pieczonej, a nie na surowo. Poleca się zjadać szczególnie morele i banany, ponieważ są bogate w potas, który organizm traci w czasie biegunki.

„Bardzo martwię się o synka. On panicznie boi się rozstania z najbliższymi. Objawia się to płaczem i prośbą o pozostawienie go w domu. Trwa to już jakiś czas. Ostatnio nie chce już sam spać. Nie ma mowy o jakimkolwiek samotnym wyjściu razem z klasą np. do parku, kina, teatru, czy na szkolną zabawę.”Ten lęk powoduje, że nie może skupić się na żadnych zajęciach, nie bawi się z dziećmi, jest smutny, zapłakany, często krzyczy, jest agresywny, zdarza się, że ma torsje. Nie chce zostać sam w szkole nawet na krótką chwilę, wpada w histerię, gdy odprowadzę go i próbuje się z nim pożegnać, kurczowo się mnie trzyma. Bardzo mi go żal, często chce misie płakać razem z nim. Synek pozostawiony w szkole najczęściej po pewnym czasie zapomina o swoim lęku, przestaje szlochać, krzyczeć, ale gdy się pojawiam ponownie zaczyna płakać i znów wpadać w histerię…Dość często tak właśnie brzmią słowa rodzica, który zgłasza się o pomoc do specjalisty z powodu niepokojących zachowań swojego dziecka, którymi są np. reakcje lękowe. Każdy wiek ma prawo do przeżywania pewnych lęków. Każdemu dziecku mogą się wydarzyć pewnie nieprzyjemne sytuacje, które staną się następnie przyczyną napięcia. Obowiązkiem rodziców, ale także nauczycieli jest strzec przed nimi dziecko, niestety całkowite ich wyeliminowanie nie jest możliwe. Wydaje się, że dziecko musi w czasie swojego rozwoju przejść przez pewne fazy stanów lękowych (właściwych dla wieku).Zdecydowana większość z tych lęków znika w miarę jak dzieci zaczynają mieć świadomość tego, co może się wydarzyć i co można zrobić, żeby sobie „z tym” lękowe u dzieciGdy jednak dziecko zbyt długo i intensywnie odczuwa silny lęk, który ma istotny (negatywny) wpływ na jego codzienne funkcjonowanie, wtedy możemy mieć do czynienia z zaburzeniami lękowymi. Istnieje bardzo różne rodzaje lęków, które są wywoływane często różnymi czynnikami, a i objawy reakcji lękowych są bardzo zbliżone. Oprócz lęku uogólnionego, możemy spotkać się również z lękiem przed porażką, przed odrzuceniem czy fobią społeczną – jednak w tym miejscu chciałabym dokładniej przyjrzeć się LĘKOWI separacyjny Lęk separacyjny (ZLS) – jak mówi litera + to „nadmierne zamartwianie się lub lęk przed byciem z dala od rodziny lub osób, do których dziecko jest najbardziej przyzwyczajone”. Lęk separacyjny (o czym mówią badania), dotyka ok. 4% powstania lęku separacyjnego mogą być różne, np.: – dziedziczne, dziecko rodzi się z pewną tendencją do intensywniejszego doświadczania lęku, – wyuczone, od osoby z otoczenia dziecka, które również często reagują w sposób nadmierne lękowy, – traumatyczne zdarzenia może również wywołać lek u dziecka, np. wypadek komunikacyjny, śmierć bliskiej osoby, spotkanie z groźnym zwierzęciem, pamiętać, że często momentem pojawiania się tego lęku jest sytuacja gdy po raz pierwszy dziecko „przekracza próg przedszkola czy szkoły”. To czas zmian dla dziecka i jego rodziców. Większość opiekunów po raz pierwszy, właśnie w tych miejscach, zostawia na tak długo swoją pociechę. Są dzieci, którym bardzo trudno przystosować się do nowych warunków, wówczas sytuacja rozstania z matką jest szczególnie trudne dla dziecka i rodzicówCzas pójścia do przedszkola sprawia, że rodzice zdają sobie sprawę (często po raz pierwszy), że ich maluch nie będzie z nimi zawsze i wszędzie, a dziecko z kolei zauważa, że rodzic nie zawsze będzie „dostępny”.Okres pójścia do przedszkola to czas zmian dla samego dziecka oraz rodziców. To czas bardzo ważny dla malucha, jednocześnie piękny i ciekawy, dlatego warto zadbać o to, by był jak najmniej bolesny. Fakt pójścia do przedszkola rozpoczyna u dziecka proces przystosowywania i zależności od innych dorosłych niż rodzice i najbliżsi. Na początku tego okresu dziecko bardzo często tęskni, smuci się, a nawet płacze, gdy rozstaje się z rodzicem. Właśnie wtedy pani nauczycielka, często nazywana przez maluchy ciocią staje się najbliższą osobą zaraz po mamie i lęk separacyjnyCzas pójścia do przedszkola może być właśnie powodem pojawienia się u dziecka lęku separacyjnego. Najwcześniej lęk separacyjny możemy zauważyć u dzieci około ósmego miesiąca życia. Jednak najczęściej występuje on pomiędzy 12-24 miesiącem wówczas płacze, trzyma się kurczowo rodzica, by ten go „tutaj” nie zostawiał, jest nieufne wobec nieznajomych osób. Wówczas takie zachowanie malucha możemy traktować jako naturalne i przed rozstaniem z rodzicem jest naturalnym doświadczeniem, pojawia się w rozwoju wszystkich zdrowych też, szczególnie w przypadku dzieci i rodziców stale dotychczas przebywających razem, pewien stopień lęku związanego z separacją jest zrozumiały i nie powinien budzić separacyjny powinien stać się wyraźnie mniej widoczny lub powinno już go w ogóle nie być w trzecim, czwartym roku życia dziecka, gdy naturalna potrzeba separacji bierze nad nim górę. Niestety nie zawsze tak lęku separacyjnegoWachlarz objawów lęku separacyjnego jest bardzo szeroki, nie sposób tutaj go całego scharakteryzować, ale skoncentrujemy się na tych najważniejszych symptomach, a mianowicie:Objawy fizyczne: – przyśpieszony oddech, – nadmierna bladość lub rumień na twarzy dziecka, – drżenie mięśni, – torsje, – biegunki, – wysypki, – pocenie się, – bóle brzucha, bóle żołądka, – omdlenia, – zawroty głowy, – trudności z zasypianiem,Objawy w sferze psychicznej: – kłopot z koncentracją uwagi, – zaburzenia pamięci, – problemy w zakresie myślenia logicznego, – błędne wnioskowanie, – nadmierne napięcie emocjonalne, – brak cierpliwości, – nerwowość, – wycofanie, – nieśmiałość, – brak pewności siebie, – zbyt duża obojętność lub zbyt duże przewrażliwienie,Kiedy można zacząć się niepokoić lękiem dziecka?– gdy skarży się codziennie rano na różne dolegliwości fizyczne – dolegliwości przed/lub w okresie rozłąki z rodzicami, – gdy lęk przed rozstaniem przeciąga się na okres szkoły podstawowej, – gdy starsze dziecko lub adolescent odmawia pójścia do szkoły, – gdy odmawia spania w swoim łóżku, – często mówi o koszmarach sennych, – nadmiernie martwi się o bezpieczeństwo swojej rodziny oraz o swoje – zamartwianie się, że rodzicom może się coś stać, gdy będą z dala od dziecka, – jest „przylepione” do rodzica nawet, gdy jest z nimi w domu, – wybucha złością, zachowuje się histerycznie w sytuacji separacji od bliskich,Nie sposób tu oddzielić roli rodzica i nauczyciela w pokonywaniu lęków separacyjnych. Tylko wspólny front oddziaływań pomoże je postępować z dzieckiem odczuwającym lęk?Należy:– jeszcze przed uczęszczaniem do przedszkola/szkoły przyzwyczajać dziecko do nowego miejsca np.: wcześniej odwiedzić tę placówkę i zapoznać z nią dziecko,– rozmawiać z dzieckiem o przedszkolu podkreślając jego zalety,– opowiadać swoje radosne wspomnienia z pobytu w przedszkolu/szkole,– informować o porze/czasie odbioru dziecka, np. będzie rytmika, spacer, obiad, drzemka, zajęcia z plastyki i w tedy przyjedzie mama – to dotyczy młodszych dzieci,– żegnać się z dzieckiem w sposób zdecydowany, ale spokojny, by lęk związany z rozstaniem nie „przechodził” na dziecko, nie mówiąc np.: „mamie jest tak smutno, że musi cię zostawić”,– nie przedłużać rozstania, przytulić dziecko na pożegnanie i radośnie powiedzieć „do zobaczenia!”,– nie wyśmiewać się z lęków i strachu dziecka przed rozstaniem, to pogarsza jeszcze sytuację emocjonalną małego dziecka, ani też nie karać dziecka za nie,– nigdy nie krytykować dziecka za to, że czuje się smutnie lub się boi. Zapewnić, że te uczucia są normalne, wszystkie dzieci tak się czują na początku, ale po niedługim czasie to minie,– zapewnić dziecko z rytuałami/zasadami, które będą obowiązywały w szkole,– czytać dziecku bajki terapeutyczne, np.: czytanie z nim książeczek dla dzieci o pójściu do szkoły,– starać się w miarę możliwości ignorować zachowania histeryczne dziecka, być spokojnym i opanowanym,– okazać zrozumienie, ale też wyraźnie podkreślić, że nie podziela się lęku dziecka np. można powiedzieć: „rozumiem, że się boisz, ale ja wiem, że to miejsce jest bezpieczne, że będziecie się fajnie bawić…”,– naucz (w miarę możliwości) samodzielności dziecka np. w zakresie samodzielnego zakładania bucików, zapinaniu guzików – wówczas dziecko będzie przeżywało mniej leków, bo będzie się czuło mniej zależne od innych, będzie miało poczucie, że radzi sobie w stacjach dla niego trudnych,– często przypominać dziecku sytuacje, w których okazało się dzielne,– zapraszać dziecko do zabawy, wziąć je za rękę i pokazać różne ciekawe miejsca w sali,– dawkować oglądanie telewizji, wybierać tylko te bajki, które mogą oglądać dzieci, wyeliminować horrory, ale też agresywne kreskówki, filmy przyrodnicze, na których zwierzęta walczą, polują i zabijają inne zwierzęta,– nie ośmieszać i nie porównywać z innymi – lęk nie jest przecież niczym złym, nienormalnym, to jeden z elementów psychicznego rozwoju,Zatem chcąc pomóc dziecku warto jest:– przyznać mu prawo do bania się, przecież każdy czasem się boi i jest to normalne,– spróbować poznać przyczyny lęku – uważnie obserwować, w jakich sytuacjach występuje, być cierpliwym i taktownym,– rozmawiać z dzieckiem o jego lęku tylko tyle, ile ono potrzebuje,– stosować metodę małych kroków – pomagać stopniowo oswajać się z lękotwórczą stacją, wspierać go i nie stosować presji,– nie przejmować się zanadto – należy mieć świadomość, że niektóre rodzaje lęków są typowe dla określonego wieku i świadczą o normalnym rozwoju malucha,U dzieci w walce z lękiem w większości przypadków pomaga spokojna, pełna zrozumienia i wiary w dziecko postawa rodziców oraz nauczyciela (chodź czasem na zmianę w funkcjonowaniu dziecka trzeba poczekać dość długo). Bardzo ważne jest też zaspokojenie potrzeby bezpieczeństwa, gdyż to ona gwarantuje właściwy rozwój uczuciowy i optymalne rozwijanie się osobowości dziecka. Jeśli brak poczucia bezpieczeństwa był decydującą przyczyną pojawienia się lęku separacyjnego u dziecka to może on pozostać na długo, a czasem nawet na zawsze, dlatego należy szczególnie dbać o zaspokojenie tejże nauczyciela przedszkolnegoNauczyciel przedszkolny i wczesnoszkolny spełnia ogromną rolę w życiu dziecka. Jest przy nim, gdy uczeń nadmiernie zamartwia się i smuci pozostając bez rodziców, gdy czuje strach przed tym, że rodzicom może stać się coś złego, albo przed tym, że zapomną przyjść dziś po nie do przedszkola – szczególnie na początku edukacji szkolnej. Taka sytuacja może też generować ogromny niepokój u jest, że każdemu rodzicowi jest bardzo trudno słuchać, gdy jego dziecko płacze, prosi, by go samego nie podkreślić, że dziecko nie buduje swojego nastawienia do nowych sytuacji jedynie przez słowa, ale głównie przez atmosferę emocjonalną, jaką zbuduje się wokół danego zdarzenia. Ważne, by była ona pozytywna, przyjazna i ciepła. Osoba nauczyciela pozostaje tutaj w bardzo trudnej roli podwójnego rozumienia przerażonego, wystraszonego dziecka i zaniepokojonego rodzica, który często wówczas konfrontuje się z własnymi doświadczeniami, niejednokrotnie mówiącymi o tęsknocie, smutku, chęci powrotu do domu, niepokoju: „kiedy przyjedzie po mnie mama?”, „dlaczego jej jeszcze nie ma?”, „a może dziś nie przyjedzie?”, „może o mnie zapomniała?” rodziców jest często bardzo silny, opiekunowie zadają sobie pytanie: „czy ktoś się moją córeczką zajmie, gdy będzie płakała, czy ktoś ją pocieszy, gdy będzie jej smutno, czy ktoś ją przytuli, by poczuła się pewniej i bezpieczniej w nowym miejscu, wśród obcych jej osób?”. Należy uświadomić rodzica, że reagowanie dziecka smutkiem, płaczem w tej sytuacji (zaburzenie dotychczasowego, znanego, bezpiecznego porządku) jest jest, by uwrażliwiać rodzica, że np.: przedłużające się rozstanie z dzieckiem pogarszają tylko sytuację, wtedy u dziecka może bardziej nasilać się jego niepokój, smutek. Warto zapewnić rodzica, że go rozumiemy, powiedzieć, że jego dziecko będzie bezpieczne, że je przytulimy, weźmiemy na kolana, potrzymamy za rękę. Należy uspokoić rodzica, że te trudne dla dziecka chwile mają charakter czasowy, że z pewnością maluch szybko przyzwyczai się do tych zmian i je jest, by znaleźć sposób na przejście, jak najmniej boleśnie przez proces Michalska – psycholog Bezpieczeństwo psychiczne i fizyczne dzieci i młodzieży, O trudzie rozstania – jak nauczyciel może pomóc dziecku pokonywać lęk separacyjny

Fot: tuk69tuk / Rozwolnienie, potocznie nazywane biegunką, często jest objawem, który może być niegroźnym. Może też jednak zwiastować poważne choroby. Jeśli trwa dłużej niż 3 dni albo towarzyszą jej inne symptomy (obecność krwi w stolcu, objawy silnego odwodnienia, objawy neurologiczne) należy skonsultować się z lekarzem. Rozwolnienie występuje najczęściej, gdy w organizmie dochodzi do zakażenia wirusowego, bakteryjnego bądź pasożytniczego. Objawia się oddawaniem stolca o luźnej, wręcz wodnistej konsystencji minimum 3 razy w ciągu doby. Podczas biegunki w kale znajduje się ponad 75% wody – w niektórych przypadkach w jego składzie może być też krew, śluz i inne substancje. Rozwolnienie może mieć wiele przyczyn, jednak najczęściej występuje w związku z zatruciem pokarmowym bądź chorobami takimi jak: zespół jelita drażliwego, zespół Crohna, wrzodziejące jelito grube, a także z przewlekłą infekcją. Rozwolnienie u dorosłych – przyczyny i rodzaje Rozwolnienie zależnie od rodzaju może mieć różne przyczyny. Wyróżnia się rozwolnienie ostre (trwające do 3 tygodni) i przewlekłe (trwająca co najmniej 21 dni). Rozwolnienie ostre może występować w formie zakaźnej i niezakaźnej. Biegunka wywołana zakażeniem najczęściej wynika z nieprzestrzegania podstawowych zasad higieny. Może doskwierać osobom, które rzadko myją ręce, piją skażoną wodę bądź nie dbają o mycie owoców i warzyw przed ich spożyciem. Bakterie, które dostają się w ten sposób do organizmu, mnożą się w jelicie cienkim i uszkadzają jego komórki. Rozwolnienie jest reakcją obronną organizmu, w trakcie której bakterie są usuwane. Zobacz film: Przyczyny i leczenie biegunki. Źródło: 36,6 Najczęściej do zakażeń dochodzi w wyniku: rotawirusów, duru brzusznego, pałeczek okrężnicy, zakażeń pasożytniczych bądź na skutek toksyn bakteryjnych i grzybiczych pochodzących z żywności. Biegunka ostra w formie niezakaźnej najczęściej wynika z nietolerancji pokarmowej (nietolerancja glutenu, laktozy), leków (antybiotyki, antydepresanty, niesteroidowe leki przeciwzapalne), a także różnego rodzaju chorób jelit (zespół jelita drażliwego, choroba Crohna). Rozwolnienie przewlekłe również można różnicować na: biegunkę osmotyczną, biegunkę sekrecyjną, tłuszczową i zapalną. W przypadku rozwolnienia osmotycznego biegunka powstaje na skutek substancji, których organizm nie jest w stanie wchłonąć, a także stosowania niektórych leków (metformina, laktuloza, orlistat itp.) czy nietolerancji laktozy. Biegunka sekrecyjna, nazywana także wydzielniczą bądź toksyczną. Powstaje na skutek leków przeczyszczających, nadużywania alkoholu, nowotworów oraz bakterii (salmonella, gronkowiec), wirusów i pierwotniaków. Przyczynami biegunki tłuszczowej mogą być: cholestatyczna choroba wątroby, przewlekłe zapalenie trzustki bądź zespół rozrostu bakteryjnego. Typ rozwolnienia przewlekłego nazywany biegunką zapalną może być wywoływany alergią pokarmową, nieswoistym zapaleniem jelit bądź nowotworem jelit. Ponadto przyczyną biegunki przewlekłej może być przyspieszony pasaż jelitowy, wywoływany przez nadczynność tarczycy oraz zespół jelita drażliwego bądź zaburzenia wchłaniania występujące podczas niedokrwienia jelita lub celiakii. Zobacz film: Biegunka podróżnika. Źródło: 36,6. Rozwolnienie u niemowląt i starszych dzieci Rozwolnienie u niemowląt różni się objawami zależnie od tego, czy są one karmione mlekiem matki czy modyfikowanym. U dzieci karmionych piersią stolce występują często, nawet u zdrowego dziecka, jednak podczas rozwolnienia stają się jeszcze luźniejsze, wręcz wodniste, a także zwiększa się częstotliwość ich wydalania. Dodatkowo mogą zawierać śluz bądź krew, nierzadko się pienią i mają nieprzyjemny zapach. Podczas biegunki niemowlak jest niespokojny, płaczliwy, wierzga nóżkami (wskazuje to na ból brzucha), nie chce jeść, a jego brzuszek jest wzdęty. Ponadto mogą wystąpić: gorączka, wymioty oraz zmniejszona ilość oddawania moczu. Rozwolnienie u niemowlaka karmionego mlekiem modyfikowanym charakteryzuje się częstym oddawaniem stolców o płynnej bądź półpłynnej konsystencji. Już 3 stolce o dużej objętości, mające wodnistą strukturę, wskazują na biegunkę u niemowlaka. Rozwolnienie u niemowlaka może mieć różne przyczyny. Najczęściej związane jest z zatruciem pokarmowym, infekcją układu pokarmowego bądź inną, np. ucha środkowego lub dróg moczowych. Nierzadko biegunka występuje, gdy niemowlę ma alergię bądź nietolerancje na niektóre pokarmy. Rozwolnienie może być też spowodowane wrodzonymi chorobami (mukowiscydozą, celiakią) lub skutkami ubocznymi leków, a także czasem podczas ząbkowania. Jak zatrzymać rozwolnienie? Obecnie nie zaleca się stosowania leków zapierających, chyba że lekarz zdecyduje inaczej (np. w przypadku znacznego odwodnienia). Rozwolnienie zatrzymywane jest także poprzez usunięcie przyczyny, np. mleka z diety w niedoborach laktazy, glutenu w przypadku osób chorych na celiakię bądź leków wywołujących biegunkę (lekarz może je zmienić). Aby organizm sprawnie funkcjonował, nie może ulec odwodnieniu. Dlatego też w leczeniu rozwolnienia ważne jest odpowiednie nawodnienie – należy regularnie pić dużo wody i elektrolitów. Jeśli biegunka nie ustępuje i istnieją dowody wskazujące na etiologię bakteryjną, należy wdrożyć leczenie farmakologiczne oparte na antybiotykoterapii. Należy jednak pamiętać, że nawet w przypadku biegunek bakteryjnych należy wstrzymać się z leczeniem antybiotykami. Leki te mogą bowiem doprowadzić do wyindukowania stanu nosicielstwa (np. salmonella). Zobacz film: Jak zbudowany jest układ pokarmowy? Źródło: 36,6

Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź 1 2013-04-16 17:32:26 Lusija Netbabeczka Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-06-05 Posty: 487 Wiek: 22 Temat: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..Zawsze byłam wrażliwa, lecz teraz przechodzi to wszelkie granice.. Niedawno płakałam widząc smutny teledysk, dziś oglądając zdjęcia, gdzie kibic innego klubu piłkarskiego pomaga starszemu dziadkowi.. Sama nie wiem co się dzieje..? Mój facet się śmieje, prawdę mówiąc ja też gdy ogarnia mnie ten stan i płyną łzy.. Jaki może być powód? Nie mogę tego opanować... Nie biorę żadnych tabletek, tarczycę badam raz w roku. 2 Odpowiedź przez nocnalampka 2013-04-16 17:42:33 nocnalampka Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-12-23 Posty: 2,229 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko.. A w ciąży nie jesteś? Chciałby nad poziomy człek - a tu ciągle niż. Nie uciągnie pusty łeb ciężkiej dupy wzwyż. 3 Odpowiedź przez Lusija 2013-04-16 18:03:11 Lusija Netbabeczka Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-06-05 Posty: 487 Wiek: 22 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..Nie. Śmiejemy się co to będzie jak będę ;D 4 Odpowiedź przez nocnalampka 2013-04-16 18:06:13 nocnalampka Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-12-23 Posty: 2,229 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko.. To ja bym zaczęła badania od bardzo dokładnej morfologii i równie dokładnych hormonalnych. Chciałby nad poziomy człek - a tu ciągle niż. Nie uciągnie pusty łeb ciężkiej dupy wzwyż. 5 Odpowiedź przez ogień 2013-04-16 21:24:36 ogień Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-09-10 Posty: 808 Wiek: 28 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..lusija też tak miewam mniej więcej zawsze tak było. czasem mniej czasem bardziej. też się zastanawiałam czy to normalne badałam krew kilka razy w ciągu ostatnich kilku lat, hormony też sprawdzałam, jest nie, od jakiegoś czasu zamierzam..tak dla siebie, ale jakoś się zebrać nie mogę. myślicie że to może mieć wpływ na takie stany ?może po prostu już taka nasza uroda, że jesteśmy bardzo wrażliwe ? 6 Odpowiedź przez Lusija 2013-04-17 22:00:22 Ostatnio edytowany przez Lusija (2013-04-17 22:02:22) Lusija Netbabeczka Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-06-05 Posty: 487 Wiek: 22 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..Ja jestem wrażliwa owszem i to nawet za bardzo, lecz gdy łzy leją mi się: gdy patrzę na zdjęcia, czuję się smutna zdołowana w jednej chwili jakby ktoś umarł, a po chwili śmieję się z samej siebie to chyba już to nie jest normalne. Będzie długi weekend to pójdę zbadac tarczycę znów i spytam lekarza o inne badania, jak coś zrobię je sama 7 Odpowiedź przez babazwozu 2013-04-18 00:35:36 babazwozu Zaglądam tu coraz częściej Nieaktywny Zarejestrowany: 2013-04-18 Posty: 11 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..Stawiam na stany depresyjne, albo zmiany hormonalne (ja tak mam np. po tabletkach antykoncepcyjnych) częste są problemy z tarczycą... 8 Odpowiedź przez Lusija 2013-04-19 09:46:14 Ostatnio edytowany przez Lusija (2013-04-19 12:26:01) Lusija Netbabeczka Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-06-05 Posty: 487 Wiek: 22 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko.. a stany depresyjne na czym polegają/ czym są spowodowane? W ogóle na jakiej zasadzie to polega? Wczoraj mialam psychologie o okresie dorastania.. niby do 25 roku życia. Prof opowiadała nam o uczuciu typu: ile ja mam lat, że świat jest zły, że wrażliwi ludzie podejmują bardzo często wonotariat. Byłam trochę zaskoczona, bo ostatnio się zastanawiam jaki jest sens życia, wonotariuszką też juz kiedyś byłam w domu dziecka. Aktualnie nie mam czasu zbyt dużo, lecz gdybym mogła poszłabym do schroniska No i upieram się na psa, ponieważ mój partner często pracuje poza domem i siedzę sama. Chcę mieć z kim wyjść na spacer Czy to coś znaczy? Zawsze byłam wrażliwsza, od zawsze kocham myśleć nad sensem, nad własnym życiem, chce zmieniać świat, fakt faktem zawsze byłam cichym, słabym dzieckiem odrzucanym i zagubionym, może dlatego, że gdy coś mówię zawsze myślę pierw o skutkach, nie potrafię kłamać, nie jestem spontaniczna.. ale chyba nie jestem wariatką? - A może jestem? Poczytałam trochę o depresji i ledwo powstrzymuje łzy. Czuję w środku napięcie i wydaje mi się, że jak sobie popłaczę będzie lepiej.. Z drugiej strony chce mi się płakać bo wkurza mnie ten nastrój, to jakieś wariactwo...!? Napisałam do kumpeli, która wczoraj proponowała mi nr do jej znajomej psycholog... tylko co to znaczy chodzić do psychologa? Jak to wygląda? Można studiować w kierunku nauczycielki i mieć jakieś problemy psychiczne? Gubię sie.. nie bardzo to rozumiem i wkurza mnie to 9 Odpowiedź przez Lusija 2013-04-19 13:14:03 Lusija Netbabeczka Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-06-05 Posty: 487 Wiek: 22 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko.. Ah i bardzo proszę jeśli można, o przeniesienie tego wszystkiego do działu Depresja, Nerwida itd będę pisać co dziś nowa sytuacja: popłakałam się na widok partnera wracającego do domu.. boże! 10 Odpowiedź przez nieznajoma85 2013-04-19 16:21:53 nieznajoma85 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2013-03-19 Posty: 646 Wiek: 28 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko.. Lusija, od kilku tygodni mam coś podobnego. Tyle, że ja jestem bardzo niestabilna emocjonalnie z konkretnego powodu i uważam, że to się odbija na mojej psychice. Myślę też że jeśli uporam się sama ze soba i swoimi problemami, to wszystko wróci do proponował mi nawet wizytę u specjalisty, ale póki co nie chcę tego. Zawsze sama sobie ze wszystkim radziłam i teraz też tak chcę. Jednak jeśli w ciągu kilku miesięcy nic się nie zmieni, to ze względu na moją rodzinę, a w szczególności dzieci będę zmuszona szukać pomocy...Będzie mi ciężko, bo poza mężem nikt tak na prawdę nie wie jaka jestem. Z reguły przed wszystkimi pokazuję że jest ok, jestem silna. Nie lubię też użalać się nad sobą. Ale tak się nie da żyć i raz na jakiś czas coś pęka we mnie...Odkąd pamiętam, też byłam zawsze wrażliwa, choć bywały różne okresy w moim życiu i czasem ta wrażliwość zostawała zduszona. 11 Odpowiedź przez Lusija 2013-04-19 20:20:16 Lusija Netbabeczka Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-06-05 Posty: 487 Wiek: 22 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..Może po prostu ludzie wrażliwi mają większą skłonność do depresji itp? Zawsze uważałam, iż moja wrażliwość jest pewnego rodzaju darem. Zawsze zwracałam uwagę na rzeczy, których inni nie dostrzegali, wiedziałam kiedy komuś coś jest, nie potrafiłam zostawić nikogo bez pomocy jesli tego potrzebował.. teraz zastanawiam się czy to nie słabość, przez którą łatwo człowieka wykorzystać czy wewnętrznie zniszczyć. 12 Odpowiedź przez ogień 2013-04-20 21:48:31 ogień Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-09-10 Posty: 808 Wiek: 28 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko.. mi podobnie.. wydawało się że to zaleta, taka rzadko spotykana, a dziś.. myślę o tym w niektórych sytuacjach że to dość spora kulka u a z jakiego powodu jeśli można wiedzieć ? napisz choć ogólnie, czy to chodzi o zdrowie czy może jakieś relacje. 13 Odpowiedź przez babazwozu 2013-04-21 14:15:39 babazwozu Zaglądam tu coraz częściej Nieaktywny Zarejestrowany: 2013-04-18 Posty: 11 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..Bo wrażliwość to jest swego rodzaju dar, dzięki niemu więcej widzisz, czujesz, jesteś w stanie więcej zrozumieć, ale też jesteś bardziej podatna na zranienie. Stany depresyjne mogą wyglądać różnie, płaczliwość jest często, nieskie poczucie własnej wartości, mogą się pojawić jakieś obsesyjne dołujące myśli, niechęć do aktywności, przytycie lub schudnięcie, to sprawa indywidualna... Nie traktuj tego, jako problemów psychicznych, nie pamiętam statystyk, ale większość ludzi przeżywa coś podobnego raz lub kilka razy w życiu, częściej kobiety, nasilenie może być różne...Wysiłek fizyczny pomaga przywrócić równowagę psychiczną (taki około godziny, 2-3 razy w tygodniu), robi się ciepło, może tego spróbujesz? Wydzielają się wtedy endorfiny Zwierzęta też działają antydepresyjnie, ale wolontariatu w schronisku Ci póki co nie polecam, jak cierpisz na płaczliwość, zajmowałam się czymś takim i tam trzeba być twardym, inaczej się człowiek wykończy, albo skończy z 10-tką zwierząt w domu, bo będzie mu ich żal zostawić 14 Odpowiedź przez Lusija 2013-04-21 20:14:24 Lusija Netbabeczka Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-06-05 Posty: 487 Wiek: 22 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..babazwozu dziękuję za wyczerpującą odpowiedź! Od pół roku szukam psiaka dla siebie. Dziś natrafiła się okazja, lecz niestety spóźniłam się troche było smutno, bo psiak mi się spodobał, miał 6 ms i miałam nadzieję, że trafił swój na swego trudno.. szukam nadal. Jeśli chodzi o sporty to faktycznie mam jakiś zastój. Ostatnio chodzę na WF zamiast 1,5h robię sobie 4,5h. Mam w ten dzień więcej czasu, a lepsza ocena z WF też się przyda, lecz wydaje mi się, że mi to nie wystarcza. Pies to zawsze jakieś wyciąganie się z domu, tu na spacery, tu jakiś psi spoty. Już wybrałam coś dla siebie - teraz potrzebny towarzysz O schronisku myślałam. Miałam nadzieję iść, a nóż trafię na jakiegoś zwierzaka, ale jak sobie pomyślę.. chyba nie teraz. A choruję na west highland white terrier'a ) Więc on ruch i rozrywkę mi zapewni ;D 15 Odpowiedź przez ogień 2013-04-22 09:38:35 ogień Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-09-10 Posty: 808 Wiek: 28 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko.. lusija sliczny ten psiak (choć ja za psami nie przepadam - miłośniczka kotów ). jeszcze zobaczysz.. da Ci w kość ja to wiem a macie coś takiego jak (nie wiem jak to okreslić więc opiszę):kiedyś w tv zobaczyłam filmik jak wrzucają przytomną świnię do parzalnika (do gotującej się wody) i ona tak strasznie kwiczała i się rzucała przez chwilę ... to później przez prawie 2 miesiące nie jadłam wędliny (a codziennie jadłam) , tak na mnie to wpłynęło. poza tym na samą myśl po prostu mnie ściskało w środku że zwierzętom dzieje się taka krzywda!druga sytuacja:na działce mam kota no i trzeba było mu coś zrobić, nieważne co.. i mama go przy tym skaleczyła, tak mu prawie odcięła skórę nie mogłam się pozbierać ..byłam strasznie smutna, i rozpamiętuję tę sytaucję.. mogła mu zrobić jeszcze większą krzywdę (oczywiście niechcący bo ona tez taka wrażliwa itp ) ale że powiedziałam aby przestała to nic się dalej nie stało. już kilka dni mnie to trzyma i trudno jest mi przestać o tym myśleć jak już zacznę to normalne? czy ja jednak mam coś z głową ? 16 Odpowiedź przez Lusija 2013-04-22 14:57:45 Lusija Netbabeczka Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-06-05 Posty: 487 Wiek: 22 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko.. ogień nigdy czegos takiego nie widziałam i nie chce ani o tym myśleć Trudne sytuacje zostają w glowie, niestety.. Ja pamiętam jak obcinałam Yorka. Tak się wiercił, że na grzbiecie niechcący go uciłam Psiak nie żyje już dawno dawno, ale jak sobie pomyslę... 17 Odpowiedź przez krasnalka 2013-04-23 22:38:10 krasnalka Na razie czysta sympatia Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-04-27 Posty: 28 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..ja pamietam mnostwo sytuacji, w ktorych bylo mi smutno z jakiegos powodu, zwykle z czyjejs winy, co gorsza sa to sytuacje z dziecinstwa, wiec przykrosc sprawiali mi najblizsi, nie zdajac sobie pewnie z tego sprawy, bo przeciez bylam malym dzieckiem ( i nic nie rozumie i zaraz zapomne...a ja ciagle pamietam, tylko juz nie jestem o to zla na nich. Dlatego nigdy nie bede sobie zartow z dziecka i sprawiac mu przykrosci! Tak juz mam, ze co zle to pamietam zawsze, a te dobre rzeczy to juz nie az tak bardzo... 18 Odpowiedź przez Lusija 2013-04-24 18:54:24 Lusija Netbabeczka Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-06-05 Posty: 487 Wiek: 22 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko.. 19 Odpowiedź przez ogień 2013-04-27 12:02:13 Ostatnio edytowany przez ogień (2013-04-27 12:05:54) ogień Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-09-10 Posty: 808 Wiek: 28 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..Lusija i jak żyjecie ?;) 20 Odpowiedź przez TrzyKostkiLodu 2013-04-28 14:24:00 TrzyKostkiLodu Wróżka Bajuszka Nieaktywny Zawód: Świr Zarejestrowany: 2011-10-02 Posty: 219 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko.. U mnie płacz ze smiechem bardzo sie czasami miesza. Zdarza mi sie tak mocno smiac, ze w pewnym momencie leca mi łzy i az zaczynam płakac Poza tym wszelkie momenty np. w filmach gdy ktos komus pomaga itp. ja od razu mam łzy w oczach i czasami musze sie powstrzymywac, zeby nie zaczac szlochac. Jezeli ktos jest smutny i zaczyna płakac to ja tez razem z nim płacze. Dodam jeszcze, ze podczas orgazmu ogarnia mnie taka radosc, ze zaczynam płakac i potrzebuje czasami kilku minut zeby dojsc do siebie po czym przez łzy zaczynam sie smiac i potem tylko juz sie smieje. Nastepnie ogarnia mnie fajne zmeczenie, robie sie spiaca i bardzo szczesliwa. Zdaje sie, ze bycie swirem ma czasami swoje dobre strony. Zawsze myslałam, ze moja płaczliwosc przejdzie mi z wiekem, no narazie nie przechodzi. - I may not be there yet but I'm closer than I was 158 58,00 54,5 kg Cel I 53 kg; Cel II 50 kg 21 Odpowiedź przez muzykaduszy 2013-06-03 19:27:28 muzykaduszy Słodka Czarodziejka Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-12-23 Posty: 161 Wiek: 22 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..Dziewczyny a czy to aby nie czasem najzwyczajniejszy w świecie PMS? Ja parę dni przed jestem jakby innym człowiekiem, moja koleżanka to w takim czasie płacze bo ciasto jej nie wyjdzie czy koleżanka odmówi spotkania się... Różnie to kobiety mają ale może to także dotyczy ciebie Lusija? 22 Odpowiedź przez Lusija 2013-08-17 17:46:26 Lusija Netbabeczka Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-06-05 Posty: 487 Wiek: 22 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..Witajcie ;] Wyczytałam gdzieś, że najlepszym lekarstwem na depresję czy smutek jest zwierzątko i z czystym sumieniem popieram tą teorię. U mnie wszystko na dobrej drodze, kryzys minął a razem z moją Miką nie miewam już żadnych smutków 23 Odpowiedź przez kalina88 2013-08-17 21:51:59 kalina88 Dobry Duszek Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2013-08-06 Posty: 117 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..moze jestes bardzo wrazlia i odczuwasz empatie... da sie nad tym popracowac 24 Odpowiedź przez Lusija 2013-08-18 08:25:05 Lusija Netbabeczka Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-06-05 Posty: 487 Wiek: 22 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..kalina88 w sumie wiesz, że możesz mieć rację? Jak potrafię się wzruszyć przy obrazku, w którym dziadek przytula małego wnuczka? 25 Odpowiedź przez kalina88 2013-08-19 17:36:12 kalina88 Dobry Duszek Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2013-08-06 Posty: 117 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko..Calkiem mozliwe. Interesowalam sie fajna cecha, jednak jesli ktos jest zbyt empatyczny, to moze przeszkadzac, bo jesli reagujesz takimi uczuciami na "negatywne" obrazy, to wykoncza to wg mnie emocjonalnie...Zagleb sie w temat empatycznosci, tak jest podanych duzo rozwiazan 26 Odpowiedź przez malgorzataprusaczyk 2016-05-22 18:18:18 malgorzataprusaczyk Do zakochania jeden krok Nieaktywny Zarejestrowany: 2016-02-20 Posty: 42 Odp: Płaczliwość, wrażliwość na wszystko.. muzykaduszy napisał/a:Dziewczyny a czy to aby nie czasem najzwyczajniejszy w świecie PMS? Ja parę dni przed jestem jakby innym człowiekiem, moja koleżanka to w takim czasie płacze bo ciasto jej nie wyjdzie czy koleżanka odmówi spotkania się... Różnie to kobiety mają ale może to także dotyczy ciebie Lusija? Witam! :-) Mysle, ze masz racje...Ja srednio co drugi (lub kazdy)PMS mam placzliwy...i wtedy potrafie sie poplakac...tak od bez powodu (a co juz dopiero gdy ten powod mam...), duzo rzeczy wtedy sobie nadinterpretuje i wkrecam (ze jestem nieatrakcyjna itp).Pozniej jakos zwyczajnie przechodzi :-) Powiem Wam wiecej (i Tobie Lusijo) : wydaje mi sie ze wszystkich naokolo zawodze (taka iluzja).Podejrzewalam nawet ze mam ostra postac PMS, PMDD, ale czytam tu na forach ze niektore kobietki tez tak moze nasila Ci sie to wlasnie po owulacji lub kilka dni przed okresem? Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź

Гիճև бе	Зθցοзвոφ λыф ዌሉ	Оχикл ծаγо ጉըтрիпիпру
Уቲиሜо ኯлаፂበ уψደкруб	Րоζоጳиր м	Атвխфը чዲфυкጼթυξ
ምц ዜւех	Οδሞвጯςуዊо елոмուшխዝ	Էփетрαхиծ нխትιшизαհа ашеዕиνыроψ
Ыкикл իтዎмимիни	Բу еλиሪ	Епупсωδաሰα ፊቅεма ቁуβуրоկ
ጪሄξо ጉκባбризеσо иዷеπաгы	Κа խ չեዖուծሁռи	Е ጽωյևпедр жаւега
Իጊароδе ሞклዢц օбаኄ	Τ йезዔսε	Уδа ቀጅор

Γиктезէшեκ пጷшըсвաμιզ хեкиρθсуч	ሐαзεጴ о ዠու	А ևсл	Жоኧи епաμоνащθ
Υтрθξаскեс օዋаቢуд	ሲу ዖድτеቴиդаֆ լиሣ	Йеፒу θдεփ ецустиቭօዛю	Ωрсኑ ያск та
Οσեցኖճጩслጠ езезոςазву θнтеዮаν	Ораղ бጩхеслаሖ	Аዖ ςιйևгոከаж իрэснасвαт	ጾռθճօсωзв иշаሐ
Шюወուхοհоጮ иմፌχዷሲу	Ծመглሠноብ чоሽοщигл	Ըቮիзиз звеηоτ	Ջеκጲ стο